تارماییهكانی دیجیتاڵ
نامه لای كافكا ئامرازێك بوو بۆ دروستكردنی پهیوهندییهكی نامرۆیی. به بۆچوونی ئهو، نامه سهرچاوهیهكی ترسناكی كاولكردنی ڕۆح بوو. ئهمه ئهو شتهیه كه ئهو له یهكێك له نامهكانی به میلینای دهڵێت: “ئهو ئایدیایهی كه نامهكان دهتوانن ئامرازی دروستكردنی پهیوهندی بن، له كوێوه سهری ههڵداوه؟ ئێمه دهتوانین بیر له كهسێكی دوور بكهینهوه، دهتوانین له كهسێكی نزیك تێ…
دەیخوێنمەوەله میدیاكهوتن
دیجیتاڵ، میدیای ههنووكهیه. كاتهكهی پهیوهسته به ڕووداوهوه. لهنێو پهیوهندی دیجیتاڵیدا، زانیارییهكان بێ هیچ نێوهندگرێك بهرههم دههێنرێن و دهنێردرێن و وهردهگیرێن. زانیارییهكان فیلتهر ناكرێن و ئاراستهكردنیان له لایهن هیچ كهسێكهوه دیار نییه. لایهنی نێوهندگێر به شێوهیهكی زۆر توند ڕهتدهكرێتهوه. نێوهندگیری و نوێنهرایهتی وهك میدیایهكی لێڵ و بێ كهڵك دهردهكهوێت، وهك قوڕگێك لهنێو كات و شهپۆلی زانیاری…
دەیخوێنمەوەجوانیناسی كارهسات
لهنێو كتێبی ڕهخنهی عهقڵی پراكتیكی كانت و ههروهها لهسهر گۆڕهكهشی ئهم دێڕه بهناوبانگه ههڵكۆڵراوه، بهدی دهكهین: “دوو شت ڕۆح لێوانلێو له ستایش و ڕێز دهكهن، ئهویش به شێوهیهكی بهردهوام و نوێ و گهشهسهندوو، له ئاست كۆڵنهدانێك كه تێڕامان خۆی بهوانهوه دهبهستێتهوه: ئاسمانی پڕ له ئهستێره لهسهر منه و یاسای مۆڕاڵیش لهنێو مندا[1]“. یاسای مۆراڵ لهسهر…
دەیخوێنمەوەبا جوانی ڕزگار بكهین
جهستهی ساف لهنێو فیلمهكانی ئهمڕۆدا، زۆرجار ڕوخسار دهخرێته چوارچێوهی گرتهی نزیكهوه[1]. دهشێت بڵێین وا ههست دهكرێت گرتهی نزیك گرتهیهكی پۆرنۆگرافیك له جهسته دهخاته ڕوو. ئهم گرتهی نزیكه جلهكانی زمان له جهسته دادهكهنێت. ههر ئهم له گۆخستنهی جهستهشه كه پۆرنۆگرافیكه. بهشهكانی جهسته كه به شێوهی گرتهی نزیك پیشان دهدرێن دهبنه بهشێكی ئهندامی سێكسی و ههمان و…
دەیخوێنمەوە