چاوەڕێی مەرگ دەکەم
وەک پشیلەیەک
کە خۆی ھەڵدەداتە سەر
چرپاکە.
گەلێ بەداخم بۆ
ھاوسەرەکەم.
ئەم دیمەنە دەبینێ:
جەستەیەکی
سپیھەڵگەڕاوی
بێجووڵە.
جارێک ڕایدەوەشێنێ
ڕەنگە جارێکی دیش.
“ھانک!”
ھانک وەڵام ناداتەوە.
ئەوە مردن نییە
نیگەرانم دەکا،
بەڵکو ھاوژینەکەمە
تۆپەڵێ پووچیی
بۆ جێ دەمێنێ.
دەمەوێ
ئێستا تێی بگەیەنم
ھەموو ئەو شەوانەی
لە پاڵی دەنووستم
تەنانەت
مشتومڕە بێماناکان
جوانییەکی تایبەتیان ھەبووە.
وشە سەختەکان
ئەوانەی ھەردەم
ترسم ھەبووە لە
دەربڕینیان
ئێستا دەتوانم
بیاندرکێنم:
تۆم
خۆشدەوێ.
