«من دەپەیڤم کەوابوو من ئادەمم»
پرسی زمان و بوون بە ئینسان لە قورئاندا
پوختە ئەم وتارە دەیھەوێ ڕۆڵی سەرەکیی زمان لە چیرۆکی قورئانی ئادەمدا وەکوو مرۆڤ یان ئینسان بداتە بەر لێکۆڵینەوە. بە پشتبەستن بە ڕوانینی قورئان لەسەر ئافراندنی ئینسان، ئادەم وەکوو بوونەوەرێک دەردەکەوێت کە تواناییەکی تایبەتی لە ناونانی شتەکاندا ھەیە. بە لێکۆڵینەوە لە جیاوازیی واتایی نێوان دوو چەمکی سەرەکیی ئینسان و بەشەردا، بە پێچەوانەی تێگەیشتنە باوەکان کە مرۆڤ…
دەیخوێنمەوە